Skąd pochodzi?

          Sztuka bonsai wywodzi się z Chin, mimo że najczęściej kojarzona jest
z Japonią. Według źródeł Japończycy włączyli ją do swoich tradycji w VIII wieku n.e. W późniejszym czasie bonsai stało się ważnym elementem kultury japońskiej bardzo silnie się rozwijając. Obecnie w Azji po pewnym czasie zmniejszonego zainteresowania sztuką bonsai zauważa się ponowny jego wzrost. Coraz więcej młodych ludzi chce poznawać i kultywować tą starą tradycję.  Ludzie zajmujący się tą sztuką  od wielu lat  zwani są mistrzami, co jest w pełni uzasadnione gdy patrzymy na ich dzieła. Na Zachodzie zainteresowanie bonsai pojawiło się w XX wieku. W Polsce sztuka ta jest nadal mało znana. Dopiero niedawno powstały pierwsze ośrodki zajmujące się jej promocją.

Obserwacja natury

 Obserwowanie natury poza tym, że jest ciekawym sposobem na spędzenie czasu i podziwianie jej piękna oraz różnorodności jest dla bonsaisty bezcenną pomocą. Naszym celem jest aby tworzone okazy drzewek były pomniejszoną kopią drzew rosnących w środowisku naturalnym. Oczywiście każde drzewo jest inne, nie znajdziemy dwóch identycznych, jednak są pewne cechy charakterystyczne. Świadomość ich istnienia wynikająca z obserwacji pozwala nam przenosić te cechy na tworzone przez nas bonsai. Dzięki wiedzy nabytej przy obserwacji natury stając przed drzewkiem jakie mamy kształtować pomysły na rózne koncepcje kształtowania pojawiają się same, a wyobraźnia podpowiada nam jak powinna wyglądać nasza praca przy tworzeniu drzewka.  Zmienność drzew zależna od pór roku i warunków w jakich rosną jest często inspiracją do wyboru konkretnego gatunku oraz formy pielęgnowanych bonsai. Aby zrozumieć pewne zasady które stosujemy przy tworzeniu bonsai, wynikające w pełni z tego co podpowiada nam natura trzeba umieć postrzegać drzewa w różnych porach roku, z których każda odkrywa przed nami nowe tajemnice stające sie później inspiracją do dalszych prac nad naszymi bonsai.

Elementy kompozycji

Kompozycja jaką tworzymy musi współgrać ze sobą. Oprócz drzewka składają się na nią doniczka, elementy dekoracyjne (kamienie, mchy itp.) oraz wyeksponowane fragmenty drzewka jak na przykład układ korzeni. Odkrycie najgrubszych korzeni, które zazwyczaj są schowane pod warstwa ziemi daje wrażenie solidnej podstawy i sędziwego wieku drzewka. Równomiernie zwężający się pień odpowiednio gruby przy podstawie jest jednym z podstawowych warunków jakie powinno spełnić drzewko aby jego wygląd był naturalny.  Tworząc kompozycję trzeba pamiętać o proporcjach jej elementów, oraz o takim ich rozmieszczeniu, aby najlepiej prezentowały się z przodu drzewka. Mimo, że drzewko powinno wyglądać ładnie ze wszystkich stron, kształtując je wybieramy tą z której wygląda najlepiej i eksponujemy ją. Strona ta to właśnie przód drzewka.